جنس مورد نظر برای دوخت شلوار خانم ها چه مشخصاتی دارد، یا این که چه ویژگی هایی دارد: شاخص هایی مانند گرماژ، کشسانی، و ثبات رنگی و سایشی پارچه اهمیت اساسی دارند.
گرماژ پارچه
پارچه هایی که برای شلوار زنانه استفاده می شود، معمولا گرماژ پایینتری از شلوار مردانه دارند . به طور مثال، گرماژ پارچه کتان و جینی که برای شلوار مردانه استفاده می شود، از ۴۰۰ به بالا است ولی گرماژ این پارچه ها در شلوار زنانه ۲۵۰، ۲۸۰ و نهایتا تا ۳۰۰ گرم است. هر چه گرم پارچه پایین تر باشد، پارچه نازک تر می شود. معمولا گرماژ شلوارهای پاییزی به ۳۰۰ تا ۳۲۰ گرم می رسد، ولی هیچ پارچه تابستانی نداریم که گرماژ آن از ۲۸۰ بالاتر باشد.
کشسانی پارچه
اکثر پارچه هایی که برای شلوار مردانه استفاده می شود را می توان برای زنانه نیز استفاده کرد، اما تفاوتی که پارچه شلوار زنانه با مردانه دارد در کشسانی پارچه است. پارچه های زنانه نسبت به مردانه، کشسانی بیشتری دارند. علت به کارگیری پارچه های کشسان در شلوار زنانه این است که سایز اکثر خانم های ایرانی در قسمت دور باسن و گودی کمر، با سایزبندی استاندارد تفاوت دارد. اگر بخواهیم شلوار به خوبی روی کمر و باسن بنشیند، باید از پارچه های کشسان استفاده کنیم. به طور کلی اگر پارچه کمی کش داشته باشد، بسیار بهتر است.
برای افراد خیلی چاق اگر بخواهند شلواری شکیل داشته باشند، باید حتما از پارچه کشسان، استفاده کنند. کلا پارچه هایی که از سمت پود کمی کش داشته باشند بسیار مناسب شلوار زنانه هستند: مثل بنگال، جین طرح لی و انواع کرپ.
معمولا پارچه هایی با کشسانی زیاد، قوام کمی دارند و نازک هستند. با این پارچه ها نمی شود شلوار زنانه کمردار تولید کرد و معمولا کمر کش هستند؛ مثل شلوارهای ریون. پارچه های مناسب برای شلوار زنانه، باید کمی ریزش داشته باشد.